im so tired....

i'm so tired...

i crave for those times when my only problem was to find what i could do to fill up those neurotically boring times...

i'm so tired...

my mind just turns off without warning...

i'm so tired...

i just want to stop BEING...

i'm so tired...

i just want to sit outside and stay that way for hours...

i'm so tired...

I just want to look at the stars... really just look at the damned stars... and maybe even try counting them...

im so tired...

...that with all the crap that I must/have to deal with in school, I still have time to write this thing...

im JUST so damned tired...

what makes me cry these days...

• sad movies...
  

• frustration...

• feeling of incompetence...

• realizing that even knowing that God loves me unconditionally, I still don't know if I also love Him unconditionally... realizing that even if I know that I want to please him, I still can't seem to do the things which I know will make Him proud of me...

• the reality that God loves me... no matter how incompetent I am, no matter how I disobey him, and even if I stopped talking to him for months, when I start talking to him again... He still listens to what I have to say and still gives me what's best for me...

again, why?

why do we have to care about disappointing someone? just thinking about it ruins our concentration in just about anything... it keeps us from thinking about anything else other than that gnawing fear that seems to eat us up slowly... that fear that we all are running away from but always seems to be nearly catching up...

why?

that's all I have these past few days... questions... uncertainties... fear...

no answer... no assurances... no escape...

masarap umiyak...

di ung fake na iyak... parang tanga ka naman nun...

nagfafake lang ako ng iyak pag nangtritrip ako... meaning pag trip ko magwala sa bahay.. o kaya trip ko dramahan kunyari ang tatay at nanay ko kasi aalis na sila... ung mga ganong trip... hindi iyak na ganun ung tinutukoy ko...

i mean, ung iyak kapag naiiyak ka talaga... siguro dahil nadala ka sa isang pelikula, o kaya naman naaawa ka sa kung sino, o pde rin naman talagang dahil nasaktan yung damdamin mo... o pde rin namang dahil sa sobrang galit...

kapag bumigay ka na sa hinihingi ng kalooban mo na ilabas ang mga luhang namumuo sa mga mata mo... oo nga't masakit sa bahaging puso... pero tila meron nagsasabi sa yo na ituloy mo lang ang ginagawa mong pagtangis...

hindi ba't kapag umiiyak tayo, lalo na kapag sobrang tindi ng sakit na nararamdaman, ay sumisikip and dibdib natin... pati nga paglunok ay mahirap.. tila ganun kalawak ang na-aapektuhan ng puso... hindi lamang sa may dibdib na parte ng ating katawan kundi umaabot rin ito sa may pintuan na linalabasan ng mga salitang ginagamit natin para ipaabot ang kung ano mang ating nararamdaman...

kapag sobrang sakit ang nadarama natin ay tila may mekanismo ang ating mga katawan na protektahan ang sarili nito sa pamamagitan ng pagsisikip ng ating dibdib at pagsasara ng ating lalamunan... tila isinasara nito ang mga pinangagalingan ng ating damdamin para wala nang makapasok pa na maaring manakit dito...

pero pagkatapos mo naman ibuhos ang lahat... pagkatapos mamugto ng iyong mga mata, mamaga ng iyong mga labi, at tumulo ang iyong uhog... ay bigla rin namang tila may nagbubukas sa iyong dibdib.. gumagaan ang ating pakiramdam... ang ating lalamunan ay handa na namang magsalita at ipahayag ang kung ano man ang ating nais sabihin...

ang mismong mga katawan natin ay nagsisilbing simbolismo ng buhay... na pagkatapos ng sakit o unos o kung ano man ang gusto nating itawag sa sakit na nadarama natin ay may susunod rin na paghilom...

siguro ito na rin ang dahilan kung bakit masarap umiyak... kasi pagkatapos ng mga luha ay alam natin na ang susunod ay ang pagluwag naman ng ating dibdib na handa na namang humarap sa kung ano mang pasakit na maaring sumunod...

unless may sakit ka sa puso... baka di ka na umabot sa pagluwag ng dibdib mo... baka dre-drecho ka na sa kung san ka man papunta... langit o impiyerno...

oo at masarap ngang umiyak... pero naman... kung me sakit ka sa puso... please consult your doctor!

why?

WHY do we have to learn life's lessons by going through life's problems?

can't we just simply LEARN THE LESSONS?

at eto pa... minsan andiyan na nga ang problema sa harap natin, di pa tayo natututo kaagad... kelangan pa ipamukha at ipagdikdikan, ng ibang tao, nang maigi sa mukha natin ung problema na kasalukuyang hinaharap natin bago natin 'to kilalanin at tanggapin... ba't ganun?!

yan ang tanong ko... bakit? why? pourquoi? porque? warum? naze? miksi? hvorfor? ngano? nga-a? kay-ano? (o ha! ginoogle ko pa yung finnish, norwegian, at japanese ng why! hehe kahit naman papano me alam akong 4 foreign translations ng bakit...)

oo, may lohikal at di lohikal na kasagutan sa tanong na yan... pero ganun pa man... at paulit-ulit kong isagagot ang katanungang ito sa kung ano man ang maibibigay ninyong paliwanag at/o pangangatwiran...

BAKIT pa rin!?!?

kung hindi pahihintulutan ang sagot na bakit?... sa dulo't dulo ang maisasagot ko na lamang siguro ay ang kadalasang isinasagot ko kapag umaandar ang katamaran ng utak ko:

BASTA... ewan... eh sa ganun eh...

kung ayaw mong makulong sa mga kasagutang maaring ibigay sa yo... ang isa sa mga maaari mong gawin ay ang piliin na lamang na wag matuto... pero kung hahayaan mo naman ang sarili mong di matuto at magpakatanga na nang tuluyan.. eh buti pang naging ipis ka na lang...

so...

BAKIT NGA!?!?

note: ang sulating ito ay resulta ng isang caffeinated na utak pagkatapos manood ng Oprah Winfrey show, utak na tinatamad pa ring gumawa ng thesis documentation pagkatapos mag-isip at isakatapuran ang sangkatutak at iba't ibang uri ng pagpapaliban (sa ingles ay - procrastination: ginoogle ko pa ang katumbas nito sa Filipino... hehe di naman masyadong halata ang aking pagpapapaliban, no? ang orihinal na plano kung magsulat ng isang maikling note ay tila naleche na...) obviously, at gaya nga ng nabanggit... kabilang ang sulating ito sa isa sa dinami-dami kong mga pagpapaliban bago gumawa.. kaya ngayon.. ako ay gagawa na talaga... this is it folks!

i'm lying alone, with my head on the phone... thinking of you till hurts...

... biglang....
Wag kang magpapatalo sa period.

KOTEX!

hahahahaha! steeeeg talaga mga commercial ngayon! benta sa akin!

ang mga sumusunod ay iilang linya na galing sa mga paborito kong shampoo commercial...

REJOICE:

• She's a bit bruha looking... (with matching deep voice)

PALMOLIVE:

• Balik freshness, balik bounce, bounce, bounce... Balik freshness, balik bounce, TOOT, Bounce! Guess the missing lyrics! (WAW... hirap sagutin no?)

• Palmolive! Shine! Shine! Shine!

at ang pinakapanalo...

PANTENE:

• I feel so guilty... but... I can't help myself... I NEEDED to style my hair... and now... it's DAMAGED! damaged! damaged! damaged! damaged! (Echo kuno!)

hehehe... wala lang...

OO na!

sa 21 years ko sa mundong ito... ngayon ko lang ina-acknowledge na...

OO, plastik akong tao... lalo na sa mga tchr an abnuy... at mayayabang... at walang alam...
OO, tamad ako... alam ng nanay ko yan... lalo na sa paglilinis ng bahay...
OO, tamad ako... alam ko yun... lalo na sa pag-aaral ng mga bagay na hindi interesante para sa akin...
OO, mahilig ako magreklamo... alam ko at ng ibang kaibigan ko yun... wala lang trip ko manisi ng taong sa tingin ko ay tanga at walang kwenta...

kung nagkataong ikaw ang taong yun... pasensiyahan na lang tayo... gatas (gawin niyo na lang espanyol) ka!

i hate someone right now...

i hate him to the depth, breadth, and height my soul can reach...

ok so di naman ganun katindi... pero nakakairita siya... hindi naman sa gusto ko siyang mamatay pero nabuburat ako sa kanya.. paxenxa sa term.. sinusubukan ko na bawasan ang masamang salita sa bukabularyo ko pero walang ibang term na mas tutumpak pa dun...

basta yun... leche siya!

p.s. friends, wag kayong mag-alala di to romantic... hehehe... ako pa! kung romantic lang sana di inupakan ko na lang siya! hahahaha! di ako papa-api kung madaling maresolba sa brutal na pamamaraan...

6 sections na lang!!!!

makakatulog na ako!!!! di pa naman ako inaantok pero gusto ko nang magpahinga... kanina pa ako nagbabasa... hirap talaga magpakasipag...

I just realized...

I don't have an obligation to be nice to anyone just because it's good manners...

If I don't feel like being nice, I can be a bitch if I want to... (which I already do when I feel like it)...

However, the least I can do is be polite if a person is being nice to me... ayoko naman maging bastos... masyado...

pero if the person is too dense to see that he/she is making a nuisance of himself/herself... bastos na kung bastos... I don't have time for dense/stupid people who don't know when to bug off...

So, it got me thinking, is being polite just a euphemism for being plastik? hmmm.. yeah maybe... in some cases...

oh well, sige basa na ulit.. hehehe procrastination is key! to what? uhmm... to not sleeping when there's work to be done? weheheehhehe...

I learned that...

a person is not always as good as everyone thinks he/she is...
and also that a person is not always as bad as everyone thinks he/she is...
(George Clooney in RD Dec 2005)


I know that I'll only be as good as how I think of myself to be... which is why from now on...

I think...

damn, I'M GOOD!

Ok, now let's work on that second degree...

note to self:

stop whining... you've done enough of it... now... get to WORK!

graduation... here I come!!! (sana...) hehehe...

yoko lang i-jinx...

p.s.
LORD GOD, thanks... for everything... and for everything else that isn't... =)

kahit 2 days late...

HAPPY VALENTINES EVERYONE!!!

body clock ko... SIRA

syete... kasabayan talaga ng last weeks of school (SANA) ang pagkaleche ng body clock ko...

may laro pa ako bukas.. dapat magising ako ng maaga.. pero andito pa rin ako kasi di pa ako makatulog... tomorrow is my last game of softball sa UAAP... huhuhu.. syet naiiyak ako... ba't ba naman kasi sentimental ako... syete... ok tama na...

i'll save my reminiscin' for another post na lang muna... kasi kung kelan andito na ako saka naman ako inaantok... kaninang nakahiga ako.. dilat na dilat yung mata ko... kung kelan nagsisimula na ako magtayp.. bigla naman bumigat ang mga dakila kong eyelids.. buhay nga naman... may autodetect ata talaga tong mga mata ko na kapag anything related to academic stuff (e.g. writing, typing, reading) ang ginagawa ko ay bibigat siya agad eh...

siya siya... pahinga na...

ATENEO!!! ONE BIG FIGHT!!!

SANA GRUMADUATE AKO...

takte... kinakabahan na ako... SOOOOOOoBBBBBBRRRRRRRRRRRAAAAAAAAAA....

feb 24... due yung thesis paper namin...
feb 27... thesis defense (tentative)
mar 24... grad sched...

the first 2 scheds... sure akong mangyayari sila kahit anong mangyari... mapostpone man to or whatever... they'll happen... and im sure to be part of it even if I MESS UP BIG TIME...
the last one... yeah.. it'll happen too... FOR SURE... and it won't be postponed... for me... IF i mess up...

syeeeeeeeeeeeeeetttttttttttttttttt....

ang nanay ko pinagkakalat na sa probinsya na gragraduate ako... eh pano kung hindi!!!! pakshet!!!!!!!!!! ewan.. leche kasing thesis yan... syeeeeeeeeeeettttttt...

kahit nga mag relax ay bawal kasi sobrang behind kami... kailangan naka-panic mode kami if we want to finish on time... i mean.. hindi naman yung panic na na manginginig ka na lang sa kaba... wala ka namang mapapala nun... panic as in work as if we don't have time... which we really don't have... leche...

to anyone reading this... please pray for my thesis to go well... and pray for me to graduate ON TIME... kahit kelan di ko talaga pinangarap na maging Octoberian... no offense to Octoberians... kasi pag bumagsak talaga ako... i don't think i'll have enough motivation to continue whatever i "will" (which i hope i don't) mess up this sem until whenever...

yeah.. yeah... if ever nga di ako grumad this march malamang mapipilitan pa rin ako magwork to finish everything... (i'm no quitter... kasi, if I was... I'd have quit long before I suffered any indignities... e.g. crying over failing grades and stupid/incompetent teachers because of frustration ) pero i won't have ANY passion in it na... sa ngayon nga... medyo nahihirapan na ako... then pa kaya...

sana... talaga... sana...