Hehehe I just ended my 22nd* year sa mundong to... Now I'm starting my 23rd year... hehehe I'm excited to see what's in store for me this year and the succeeding years to come!
Hehehehe... life may not be fair, MINSAN... pero at least na-eenjoy ko siya, MOST of the time...
ANG SAYA SAYA! kahit nakakastress minsan, kahit nakakabanas ang mga tao minsan, kahit me amoy mga tao sa paligid mo minsan, kahit halos liparin ka na sa sobrang hangin ng ibang tao minsan... OK LANG! MASAYA PA RIN BUHAY!!
THANK YOU LORd GOD for this wonderfully-made-roller-coaster life of mine =D
*I'm 22 yrs old na! this is My magic year! hehehe kasi my favorite number is my age! GO NAOMI! KAYA MO YAN! AJA!!! (hehe siyempre psinapsyche ko ang sarili ko di ba! power of cheering!)
Thursday, November 23, 2006
Monday, November 20, 2006
Wala ulit akong maisip na title
Sa ngayon, wala akong gaanong oras magsulat... nagbu-busyhan kuno ako... hahay! nakakamiss na rin magsulat... ng kung anu-ano... ng mga reklamo sa buhay... nga mga hirit na wala lang... ng mga ka-etsosan...
Di ko alam kung bakit ako nag-eenjoy magsulat di naman ako writer... at wala rin naman akong skills ng isang writer... hehe nagwrwriter-writeran lng kunyari ako... hehe... wala lang.. nakakatuwa rin kasi basahin yung mga sinulat mo after ilang weeks, or months, or years... nakakatuwa mag-reminisce... hehehe
SIguro dahil na rin I put much value into memories... Sabi nga ng text na natanggap ko (di to verbatim, di ko na maalala exactly eh): When everything else is gone, you'll always have your memories to turn back to... kawawa nga lang yung may mga amnesia at yung me alzheimers...
Speaking of alzheimers, yun ang isang sakit na ayaw kung magkaron ang mga mahal ko sa buhay.... ang sakit kasi siguro nun... yung di ka man lang niya makilala o maalala... syete... kahit ako na lang magkasakit nun, wag lang sila... hehehe yep medyo selfish talaga ako pagdating sa ganyan... saka mababa ang tolerance ko sa emotional pain... mas kakayanin ko pa physical pain... emotional pain? patayan na lang! hehehehe...
Di ko alam kung bakit ako nag-eenjoy magsulat di naman ako writer... at wala rin naman akong skills ng isang writer... hehe nagwrwriter-writeran lng kunyari ako... hehe... wala lang.. nakakatuwa rin kasi basahin yung mga sinulat mo after ilang weeks, or months, or years... nakakatuwa mag-reminisce... hehehe
SIguro dahil na rin I put much value into memories... Sabi nga ng text na natanggap ko (di to verbatim, di ko na maalala exactly eh): When everything else is gone, you'll always have your memories to turn back to... kawawa nga lang yung may mga amnesia at yung me alzheimers...
Speaking of alzheimers, yun ang isang sakit na ayaw kung magkaron ang mga mahal ko sa buhay.... ang sakit kasi siguro nun... yung di ka man lang niya makilala o maalala... syete... kahit ako na lang magkasakit nun, wag lang sila... hehehe yep medyo selfish talaga ako pagdating sa ganyan... saka mababa ang tolerance ko sa emotional pain... mas kakayanin ko pa physical pain... emotional pain? patayan na lang! hehehehe...
Wednesday, November 01, 2006
buhay may trabaho
- walang pera parati...
- kung meron mang pera... kung umasta, parang WALANG PERA PARATI
- at kung umasta man na me pera, kinabukasan... WALANG WALA NG PERA TALAGA
- kahit holiday... pdeng i-require PUMASOK ng opisina kung me di natapos....
- madaling mag-busy-busyhan dahil sa work KUNO
- ang SICK LEAVE ay ginagamit hindi dahil sa SICK kundi dahil SLEEPY.. hehehe
Subscribe to:
Posts (Atom)